Valencia met kinderen

5 dagen (in februari)
met twee kindjes (2 en 4)
in een appartement
openbaar vervoer en huurfiets

In België was het koud, het regende en er viel hagel hier en daar. Om een winterdip tegen te gaan trotseerden wij eind februari de stormwind en vlogen naar de lentezon! Valencia is een citytrip helemaal op het lijf geschreven van Oscar (4) en Ella (2,5) en vriendjes Sam (4) en Nelles (2). We hebben er alleen maar buiten gespeeld! Klimmen op het strand, fietsen door het groen, en glijden op de grootste glijbanen ooit. 4 x buiten spelen in Valencia!

Met de fiets door Jardín del Turia

Valencia pakte meteen de eerste dag al uit met zo’n zalige 22 graden. Een heerlijke lentezon, niet mis voor eind februari! Dus gingen we meteen op zoek naar fietsen voor de hele bende. We vonden heel degelijke Hollandse fietsen bij Mega Bike Rental. We konden er vier fietsen huren met vier fietsstoeltjes achterop én helmen voor de kinderen. Voor een hele dag betaalden we 72 euro.
Het Turia park is een oude rivierbedding die drooggelegd en groen gemaakt is. Er zijn sportvelden, speelpleinen, grasveldjes, bomen voor schaduw en veel water en fonteinen. Het park is negen kilometer lang en ideaal om te fietsen, te wandelen of te joggen. Iedere discipline heeft er z’n ‘lijn’, dus met de fiets mag je niet op het loopparcours en omgekeerd! De Valencianen houden er zich strikt aan! Wij fietsten via het park, langs de haven en aten tapa’s in het eeuwenoude Casa Montaña. De kindjes werden er met een warme blik onthaald. We lieten ons adviseren voor de beste tapa’s en kregen tonijn, paling, humus van boterboon en de beste patatas bravas.

Op onze terugweg door het park botsten we op de grote slapende reus Gulliver! Te midden van het Turia park ligt Gulliver te wachten op enthousiaste kindjes én mama’s en papa’s. Het is een speeltuin waar we voor één keer kei hard mochten meespelen. Met reuzegrote glijbanen, en klimtouwen!

Spelen en klimmen op het strand

Naar het strand van Valencia kan je makkelijk met de fiets (door Parc Turia) maar je kan ook de tram nemen. Dat deden wij op dag twee! We hebben lijn 4 genomen vlakbij het oude stadscentrum aan halte Pont de Fusta. Na ongeveer 20 minuten ben je aan het strand, Playa de la Malvarossa. In een heerlijke lentezon hadden wij niet meer nodig dan wat schepjes en een heus klimrek. Voor echte klimbenen!

Als je wat verderdoor wandelt, kom je automatisch bij het strand van Patacona in Alboraya. Daar zijn leuke barretjes, La más Bonita bijvoorbeeld is een pareltje en ideaal om met kindjes te komen. In de tuin achterin staat wat speelgoed en een klimrek. Je kan er sap drinken of taart eten. Wij hebben ‘s middags paëlla gegeten op het terras van het restaurant helemaal links, Restaurante Llevant. Voor paëlla moet je eigenlijk altijd reserveren en het kan meestal enkel voor de lunch (zo tussen 13u en 16u ongeveer). Als je niet reserveert, moet je best lang wachten want paëlla maken duurt lang (als ze toch direct serveren, is het niet de échte Paëlla Valenciana). Gelukkig kan je soms ook gewoon een bord paëlla vragen voor wie niet zo georganiseerd is en niet aan op voorhand reserveren denkt (wij dus). De Valencianen hebben gelukkig altijd wel wat klaar staan.

Met de fiets naar Albufera

Albufera is een natuurgebied met rijstvelden, een grote lagune en veel vogels ongeveer 20 km van Valencia. Wij zijn er op dag drie met de fiets naartoe gereden! De weg ernaartoe loopt langs duinen, met zicht op zee, door een prachtig stuk natuur, dat wilden we niet missen! Dus de kindjes achterop, voor een tocht van zo’n 45 km. We huurden opnieuw fietsen bij Mega Bike Rental.
Aan Pont de Fusta, een brug aan het oude stadsgedeelte, zijn we het Turia park ingereden, helemaal tot aan de Ciudad de las Artes y las Ciencias. Voorbij L'Oceanogràfic, het grote aquarium van Valencia, moet je een fietsersbrug over langs een oud treinspoor. Als je daar beneden komt, moet je links nemen en onder de brug door rijden. Daar zie je een pijl staan naar Albufera, meteen ook de enige pijl naar Albufera die je tegenkomt. Het fietspad loopt langs drukke invalswegen met de haven in zicht. Maar die drukke wegen storen niet zo erg want je kan heel de tijd een goed aangelegd fietspad volgen zonder een auto op je pad tegen te komen. Al gauw fiets je langs het strand, de zee aan je linkerkant. Automatisch kom je na zo’n tien kilometer langs een straat te fietsen, als je een camping ziet aan de overkant van de weg moet je links inslaan, naar Playa de Saler (er staat een pijl). Dan volg je weer de duinen, de zee en het strand, ver weg van alle auto’s. Wat een rust!

Als je een brug over fietst, rijd je weg van het strand (zet hier even je gps aan) en komt het fietspad uit op een drukkere weg. Je gaat hier rechts tot aan een rondpunt, daar neem je links. Die autoweg kan je volgen tot in El Palmar, het eindpunt. In dit dorpje zijn we gestopt voor overheerlijke paëlla én voor een boottochtje op het grote meer. Je betaalt vier euro per persoon, kindjes gratis, voor een half uurtje varen op het rustige meer van het natuurgebied. (Al maakte de motor van het bootje iets te veel lawaai om écht van de rust te kunnen genieten).

We fietsten dezelfde weg terug, weer door de mooie duinen, naar Valencia, de kindjes uitgeteld achterop, het gezoem van de stad weer in.

Op ontdekking in het oude stadscentrum

De laatste dag hebben we het oude stadscentrum verkend. Te voet, de kindjes in de nek, in de buggy of voor ons uit lopend. Eerst zijn we langs de grote overdekte markt geweest, de Mercado Central. Daar hebben we fruit gekocht, en dadels, kaas, brood, een hele lunch bij elkaar.

We dronken koffie en sap in de Mercado de Colón. Klommen in bomen, gingen window shoppen :-) en zochten stieren in de Plaza de Toros.

Nog een laatste keer gingen we spelen in het Turia Park, gewoon omdat het er zo fijn was. En ahja, de beste ijsje in het oude stadscentrum vind je bij Véneta, de beste tapa’s bij La Pilareta!