Winterkamperen in de bergen
4 weken (in februari)
met 2 kindjes (3 en 5)
met een camperbusje en een tent
In één maand zijn we van de Katharenstreek naar de Atlantische oceaan gereden, dwars de Franse Pyreneeën door. We deden deze roadtrip in de winter en hadden de besneeuwde toppen bijna helemaal voor ons alleen. De uitzichten op de bergen in de Hautes-Pyrénées zijn fantastisch. En met het weer hadden we heel veel geluk. De zon heeft volop geschenen! Overdag werd het zo’n 15 graden. En dat was maar goed ook want eerlijk gezegd, we waren niet echt voorbereid op een roadtrip in de winter. Ons busje heeft een buitenkeuken, geen isolatie, geen verwarming, heel weinig binnenruimte én zonnepanelen. En daar kunnen we natuurlijk niet veel mee als er heel de tijd wolken zijn. Maar we hadden zin in één groot avontuur, off the grid de bergen door met onze twee kindjes. Om een maand lang helemaal één te zijn met de natuur, zo duurzaam en simpelweg mogelijk.
Omdat het weer zo goed was, hebben we heel mooie wandelingen kunnen maken. En kamperen deden we op de mooiste plekken in de natuur, afwisselend in ons busje en in onze wintertent mét houtkacheltje, bijna altijd met uitzicht op de fantastische bergen. 24 uur per dag buiten zijn, viel supergoed mee. En ja, de nachten waren koud, maar we hadden het lekker warm om te slapen, met dikke slaapzakken en heel dicht bij elkaar!
Onze route
Duilhac-sous-Peyrepertuse (A)
Villardebelle (B): 45 km
Ax-les-Thermes (C): 90 km
Col de Portet d’Aspet (D): 117 km
Montauban-de-Luchon (E): 51 km
Col d’Aspin (F): 46 km
Gavarny (G): 67 km
Col du Soulor (H): 60 km
Capbreton (I): 208 km
De Katharenstreek ǀ Peyrepertuse en Villardebelle
Een eerste plek om te winterkamperen vinden we op een natuurcamping in Villardebelle, in het Pelgrimsnest van Eddy en Christel. Eddy kocht zestien jaar geleden een vervallen huisje met een groot stuk bos, om zich te settelen na jarenlang de wereld rond te reizen. Hij maakte er een droomplek van. De natuurcamping ligt helemaal in het niets, in de prachtige natuur van Frans-Catalonië. De dichtsbijzijnde bakker ligt op 22 kilometer, de supermarkt eveneens. Buren heb je pas als je een kilometer naar links en rechts het kleine wegje op gaat. De uitbaters Eddy en Christel zorgen zelf voor stroom (via zonnepanelen) en water (van een bron). Ze bakken zelf hun brood in hun houtkachel en doen alles gewoon helemaal op hun eigen prachtige manier. En daar mogen wij een week deel van uitmaken! We zetten onze wintertent met kacheltje op en gaan meteen helemaal mee off the grid. Er ligt hout klaar aan de vuurplek en zelfs het buitenbad wordt voor ons warm gestookt!
De Katharenstreek is vooral bekend voor de vele kastelen en wij kiezen het kasteel van Peyrepertuse en Carcassonne uit om te bezoeken. Indrukwekkend! Bij het kasteel van Peyrepertuse heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. En door de avondzon en de fantasie van de kindjes waanden we ons zo in de Middeleeuwen! Ook vlakbij onze kampeerplek is veel ontdekken. We beklimmen bijvoorbeeld een heuvel en hebben zicht op de besneeuwde toppen van de Pyrénées-Orientales. We kunnen de stilte en rust van deze streek horen en voelen. En boven onze hoofden komen zes grote gieren vliegen, indrukwekkend!
“Hebben gieren eigenlijk huizen?”
Haute-Garonne ǀ Col de Portet-d’Aspet
Na de Katharenstreek rijden we de bergen in voor het echte werk. Het begin is moeilijk. De regen valt met bakken uit de lucht, het is koud, en we vinden maar moeilijk een slaapplek. De campings zijn dicht omdat het winter is en het wildkamperen zit nog niet in onze vingers. Maar we weten dat we moeten volhouden, want er wordt mooi weer voorspeld. En inderdaad, als de zon doorbreekt, begint alles te lukken.
Een eerste mooie plek om te overnachten in ons busje vinden we op de Col de Portet-d’Aspet, op iets meer dan 1000 meter hoogte, in de Haute-Garonne in de Franse Pyreneeën. ‘s Nachts zijn we er helemaal alleen, maar ‘s ochtends wordt het er erg druk. Heel wat wandelaars vertrekken hier voor een tocht door de bergen. Wij beslissen om ook te vertrekken voor onze eerste echte beklimming! We kiezen een stuk van de wandeling ‘L’ours de Pyrénées’, oftewel ‘de berenwandeling’! Spannend, want in de Pyreneeën leven naar schatting zo’n 40 bruine beren. We moeten eerst een dicht bos door - Zouden hier de beren wonen? Doen ze misschien een winterslaap? - en komen na een uur en half aan op de Col de Passagers (1478 meter).
“Alle dieren die vandaag moeten slapen, doen hier hun winterslaapje.”
We klimmen nog een beetje hoger en genieten van een prachtig uitzicht op de hoge bergtoppen. Sneeuw zien we hier op 1500 meter hoogte amper, alleen op de noordflank een klein beetje. Voor een dik pak sneeuw zullen we nog hoger moeten, want hier is het 18 graden in februari!
Haute-Garonne ǀ Luchon
Voor de volgende nacht zoeken we een camping. Niet makkelijk in de winter maar we vinden toch een plekje op camping O’Lanette in Montauban de Luchon. We kijken recht op de besneeuwde bergen uit en kunnen onze tent met kacheltje nog eens opzetten. Alles wat we nodig hebben dus. In Bagnères-de-Luchon kunnen we een kabelbaan nemen naar skigebied Superbagnères. De skipistes zijn er dicht maar dat is geen probleem voor ons want dat betekent extra plaats om te sleeën! We kopen een slee, trekken onze skipakken aan en zijn weg voor een dagje in de sneeuw!
In de buurt van Luchon kan je heel mooie wandelingen maken. Wij kiezen voor een beklimming van een uur en half naar Lac d’Oô. De wandeling start in Granges d’Astau en klimt stevig naar boven door een bos. Het uitzicht aan het meer is geweldig! Er staat een stevige wind maar de zon houdt ons warm tijdens onze picknick.
Na Luchon moeten we niet ver voor een nieuwe prachtige plek om ons busje te parkeren voor de nacht. We vinden een plek op de Port de Balès met zicht op de besneeuwde bergen. Koude nacht hier op 1700 meter! Maar we hebben het warm in ons busje, we hebben warme slaapzakken en dekens en liggen dicht bij elkaar!
Hautes-Pyrénées ǀ Col d’Aspin
We zijn nu in de Hautes-Pyrénées aangekomen en hier vind je achter iedere bocht wel iets moois. We zoeken het dus weer niet te ver. Twee cols verder houden we opnieuw halt, deze keer op de col d’Aspin. Er start een wandeling die we graag willen proberen: 1u15 naar Le Plo del Naou. Geen idee wat we te zien zullen krijgen, maar de beklimming ziet er veelbelovend uit! We hebben goeie klimbenen want na een uur en 15 minuten staan we effectief op de top. En het is er waanzinnig mooi! Sneeuwbergen, uitzichten die mijlenver reiken, adembenemend! Er staat een heel stevige wind, we moeten elkaar vasthouden om niet omver geblazen te worden, dus lang kunnen we niet blijven op de top maar genieten doen we wel. Dit is onvergetelijk!
“Ik wist niet dat ik ook sneeuwbergen kon beklimmen!”
Het uitzicht op de parking van de col d’Aspin is zo mooi dat we beslissen hier te blijven voor de nacht. We pikken een prachtige zonsondergang mee, zoals ze alleen in de bergen kunnen zijn. We zijn heel blij met onze buitenkeuken op zo’n momenten, we kunnen koken met de mooiste uitzichten. Een warme douche zit er nog niet in, want de zon moet onze solardouchezak opwarmen en daarvoor schijnt ze niet hard genoeg. Maar onze zonnepanelen doen het prima: we hebben stroom via de zon voor onze koelkast!
‘s Morgens worden we wakker met een rode gloed die over de bergen hangt en genieten we van de zon die opkomt. Dit zijn de plekken waar we van houden, helemaal in de natuur, alleen de bergen om ons heen.
“Mama, is de maan van marshmallows gemaakt?”
Hautes-Pyrénées ǀ Gavarnie
Als de zon ons opgewarmd heeft, rijden we door naar Gavarnie. Het is een serieus stuk klimmen met de auto maar als we het dorp binnenrijden, begint het te sneeuwen. We parkeren ons op de camperplaats van Gavarnie en gaan wandelen in de verse sneeuw. Het is grijs en koud dus alleen een warme chocolademelk kan ons nog redden. Die heeft nog nooit zo lekker gesmaakt :-)!
In Gavarnie doen we de wandeling naar de Cirque de Gavarnie. Dat is een keteldal, oftewel bergen die in een halve maan voor je opdoemen. Wij doen de wandeling op een zonnige dag. De sneeuw is nog niet helemaal verdwenen dus dat maakt het extra uitdagend. We moeten een paar rivieren oversteken maar verder is het een heel eenvoudige wandeling van ongeveer drie uur.
“Die rivier moet wel heel veel stenen aanvallen!”
Gavarnie heeft ook een skigebied. Net als in Luchon zijn de skipistes dicht maar sleeën kan wel! Extra veel plaats dus en héél lange afdalingen in de avondzon!
Hautes-Pyrénées ǀ Col du Soulor
Vanuit Gavarnie rijden we naar de Col du Soulor. Het uitzicht dat je hier hebt op de sneeuwbergen is echt fantastisch. Er is een grote parking waar je gemakkelijk met een camper of busje kunt staan. Wij blijven hier twee nachten. Het weer is supergoed, de zon schijnt en we kunnen heel ver kijken. Ik maak een wandeling naar Lac de Soum. De kindjes willen liever spelen op de leuke kabelbaan die er hangt.
Vanop Col du Soulor is het niet ver meer naar Lac d’Estaing. Dat is een heel mooi meer in de bergen, ideaal om een dagje rustig door te brengen en wat te spelen. Er starten ook een paar wandelingen maar de kindjes zijn in speelmodus en hier heel de dag genieten van de zon en het uitzicht is ook geen straf. Aan het meer kan je niet overnachten met je camper of busje. Er is wel een camping maar die was dicht toen wij er waren. We overnachten daarom in Argeles-Gazost.
Aan de Atlantisch Oceaan ǀ Capbreton
Dat is meteen onze laatste nacht in de Franse Pyreneeën want vanhieruit rijden we naar de Atlantische kust. Op zoek naar golven en strand! We kiezen als uitvalsbasis een camperplaats in Capbreton. Hier kunnen we met de auto net achter de duinen op 80 meter van het strand kamperen. Er wordt heel mooi weer voorspeld de komende dagen dus installeren we ons voor enkele nachtjes. Om te zwemmen in de hoge surfersgolven is het net te koud. Maar spelen met onze voeten in het water kan wel. En aan yoga doen en naar de surfers kijken ook!
“Zo’n wilde zee kan je echt niet stoppen!”
Onze roadtrip naar de Atlantische oceaan dwars de Franse Pyreneeën door in de winter was niet evident maar wel heel bijzonder en onvergetelijk. We deden het op eigen kracht, zonder elektriciteit, off the grid, alleen wij en de natuur, lekker back to basics. En het is nog maar de start van een reis van zes maanden door Europa!
