Leren de kindjes nog als wij lang op reis zijn?
Absoluut! Geen twijfel mogelijk. Het gaat helemaal spontaan en wij hebben maar in te pikken op wat ze zelf aanreiken. Na onze roadtrip van zes maanden door Europa bijvoorbeeld, kunnen we echt zeggen dat we volledig kunnen vertrouwen op hun eigen leerproces.
Ze zoeken dennenappels tijdens een wandeling en vragen zich af hoeveel ze er nodig hebben als iedereen er twee krijgt. Ze schrijven letters met een stok. Papa, hoe schrijf je de M? En de T? En hoe schrijf je cheeta? Ella vindt een stok in de vorm van een L. Is dat niet die ene letter? Die tweede van mijn naam? Ze stellen vragen. Waar is de maan eigenlijk van gemaakt? Hebben de maan en de sterren een bed? En waar dienen bomen eigenlijk voor?
In Mechelen gaan Oscar en Ella naar een MI-school. MI staat voor Meervoudige Intelligentie en Howard Gardner is er de grondlegger van. Het gaat erom dat kinderen op veel verschillende manieren intelligent of ‘knap’ zijn. Ze zijn niet ‘de slimste van de klas’ maar blinken elk op hun eigen manier uit in de verschillende intelligenties. En ze kunnen zichzelf verder ontwikkelen aan de hand van die intelligenties. Als een bepaalde intelligentie sterk ontwikkeld is bij een kind dan kan het die gebruiken om een andere intelligentie verder te ontwikkelen. Het fijne is dat we dat op reis heel hard zien gebeuren bij Oscar en Ella. Daar gebeurt MI echt helemaal in de praktijk. Vooral de intelligentie ‘natuur-knap’ is op dat moment natuurlijk erg aanwezig bij de kindjes. Hoe Oscar met een stok letters begint te schrijven in de modder. Hij had daarvoor nog geen letter op papier gezet wegens geen interesse. Bij Ella is ‘taalknap’ erg aanwezig. Zij babbelt, zingt en vertelt heel veel. We zien hoe de natuur haar inspireert om vragen te stellen als ‘wat doen de maan en de sterren als ze gaan slapen?’. Ze zingt iedere morgen als de zon schijnt het liedje ‘Zon, zon, lieve zon, ik wou dat ik je pakken kon’. En ze wil Frans leren als we in Frankrijk zijn! Mama, hoe zeg je mozzarella in het Frans? En doedelzak? :-) De kindjes hebben leren ‘rekenen’ op reis, daarvoor was er weinig interesse. Ze tellen dennenappels, stokken en stenen, ze maken hoopjes en verdelen ze weer. Ze kijken met een vergrootglas naar mieren en kevers. Ze turen met hun verrekijker naar gieren in de lucht. En wij nemen de tijd om te antwoorden op hun vragen en in te pikken op hun verwondering iedere dag. En als we een leuke kampeerplek hebben, richten we zelfs een ‘alleen-knapeiland’ in. Want als je 24 uur per dag samen bent, heeft iedereen wel eens nood aan even alleen zijn. Bij Ella duurt dat soms maar 20 seconden, maar ze kent het concept en kan altijd naar daar als ze er nood aan heeft. En we merken dat ze er meer en meer gebruik van maakt als oplossing voor moeilijkere momenten.
Als we lang op reis zijn, houden we contact met de klas, voor het sociale aspect maar ook om mee te kunnen volgen welke projecten ze in de klas uitwerken. En we hebben werkboekjes mee van Uitgeverij Averbode. Die bereiden vooral Oscar voor op lezen, schrijven en rekenen maar Ella heeft evenveel interesse dus doen ze het meestal samen, wanneer ze het zelf willen. Er is geen planning, geen timing, geen druk of verplichting. Alleen als ze er zelf naar vragen en zolang zij het willen. We helpen soms om de opdracht uit te leggen maar even vaak gaan ze zelf aan de slag. De boekjes van Uitgeverij Averbode hebben duidelijke pictogrammen en heel mooie illustraties dus ze kunnen er vaak zelfstandig aan werken.
Noem het outdoorschooling of naturallearning … in de natuur en op reis zitten duizend leerkansen per dag. En het is fantastisch om dat van heel dichtbij mee te maken.
